as a man think , he is

27 มิย. รถล้มอ่ะ ค้าบ

โดนแมงกะไซ ตัดหน้า

ก็เลยเหยียบเบรคซ้า

ไม่งั้นคงชน อ่ะคร้าบ

ฝนตก ถนนลื่นด้วยแหล่ะ

กางเกงยีนนี้ ขาดหมดเลย ขนาดอย่างหนา

เสื้อก็ขาด - - ฮ่ะๆ

ถามว่าเป็นอะไรมั้ย ก็ถลอกเข่านิดหน่อยอ่ะครับ

แต่มันมีเรื่องที่ทำให้ผมประหลาดใจหน่อยๆ คือ

ผมไม่รู้สึกรู้สากับอาการบาดเจ็บนี้ดิ - - ท่าจะแย่

ตอนที่ล้มก็คือผมพยามโดดลงจากมอไซแหล่ะ เลยไม่เจ้บมาก

เข่าลงนิดหน่อย ละก็ปล่อยมอไซไหล

พอเหตุการณ์หยุดนิ่งแล้ว สิ่งแรกที่ผมคิดคือ

ผมควรจะเจ็บดีรึเปล่า ?

มอไซ ผมพังมั้ย

ลำดับต่อไปที่ผมควรจะทำต่อไปมีอะไร

แปลกใจที่ตัวเองสงบนิ่งเป็นธรรมดา เหมือนเจอเหตุการณ์ปกติ –0-

ผมเล่นกับความคิดตัวเองอีกแล้ว

รถล้มก็น่าจะรู้สึกว่าตัวเองเจ็บนี้นา

ปล. ตื่นมาพรุ่งนี้เช้าคงจาช้ำในน่าดู

เหอะๆ

เสียประวัติไม่เคยล้มหมด –3-

พอดีมีเวลาว่างวันก่อน

เลยมานั่งแยกลบเมล์ขยะ โดยใช้โปรแกรม ซิงค์เอา

ก็ไวดีเหมือนกัน จากเมล์ สี่ร้อยฉบับ

ชั่วโมงเดียวก็แยกได้เกือบหมด

เจอเมล์ดีๆ ก็เยอะ

เลยเอามาอัพลงบล็อก ครับ

---

 

 

 

 

 

---

[นอกเรื่อง]

ช่วงหลังๆ มานี้ ผมรู้สึกว่า ผมใช้เวลาในปัจจุบัน ดำเนินชีวิตไปกับอดีต

ผมกลับไปยังสถานที่เก่าๆ ที่ผ่านมา และใช้ชีวิตเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

- ผมกลับไปโรงเรียนบ่อยมาก เกือบสัปดาห์ละครั้ง

 

ทั้งๆ ที่รุ่นผม ไม่มีคนไปโรงเรียนอีกแล้ว

 

ผมไปโรงเรียนเพื่อไปสอนหมากล้อมเด็ก

- พวกเขาจะเห็นว่ามันเป็นสิ่งสำคัญรึเปล่า

 

 

… ผมไม่แน่ใจ

 

 

มันอาจจะเป็นการทำเพื่อตัวเอง

 

ที่ผมทำไปก็เพียงเพราะ มันทำให้ผมรู้สึกว่า ผมยังมีชีวิตอยู่

 

 

… รึเปล่า

 

 

ผมอาจจะเคยบอกใครๆ ว่าผมไม่สนใจอดีต และไม่มีอนาคต

แต่บางที ผมก็อาจเป็นคนที่อยู่ในเขาวงกตของอดีต มากยิ่งกว่าใครๆ

 

ส่วนนึงในชีวิตของผม ผมใช้เวลาเพื่อตามหาความทรงจำในวัยเยาว์

… บางเรื่องแม้จะผ่านมาไม่นาน แต่ผมก็แทบจะจำเรื่องเก่าๆ ไม่ได้

 

เป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่ความทรงจำหายไป บางครั้งก็พบเจอความสุข บางคราก็พบซึ่งความทุกข์

ภาพของผู้คนที่อยู่ในใจในอดีต … จะเหมือนกับภาพที่เห็นอนาคตรึเปล่า

 

มีนิสัยเสียอยู่อย่างหนึ่งของผม คือ ผมชอบใช้ชีวิตด้วยความเสี่ยง

ผมเอาชีวิตมาเดิมพัน เป็นเดิมพันที่สูงลิ่วเลย

ผมอยากเห็นอนาคตของผม ที่ผมไม่เคยกำหนดไว้ก่อน

ใช้ชีวิตของตัวเอง เพื่อจะได้เห็นอนาคตของตัวเอง

น่าสนุกดีมั้ยครับ

…

---

ปล.มีความสุขกับการใช้ชีวิตมากๆ นะครับ

---

ผมบ้าหนังสือภาพมากเลยเดี๊ยวนี้

มุมแรกในร้านหนังสือที่ผมจะเดินเข้าไปดูคือ มุมหนังสือภาพสำหรับเด็ก ???

น่าจะมีมุม หนังสือภาพสำหรับผู้ใหญ่มั่ง (ฮา)


ขอพาย้อนอดีต

ถ้าจำไม่ผิดก็ต้องย้อนกลับไปสมัย ป.3
ผมได้อ่านหนังสือภาพเรื่อยมา

ของไทยก็มีเรื่อง ตุ๊ก ตุ๊ก
เป็นเรื่องของคนขับตุ๊ก ตุ๊ก พานักท่องเที่ยงเที่ยว
แล้วเก็บกระเป๋าตังค์ได้ ก็เลยเอาไปส่งคืนเจ้าของ
เรียบๆ ง่ายๆ

ตอนนี้ผมก็ไปยืนดู(อ่าน) หนังสือพวกนี้อีกตามมุมๆ ร้านหนังสือ
ก็พบว่า บางเล่มถึงจะมีเนื้อเรื่องแบบเรียบง่าย
แต่มุมมอง เฉียบมาก

บางคนอ่านจบ
อาจจะเฉยๆ

บางคนอ่านจบ
อาจจะรู้สึกว่า คิดได้ไง (วะ)

บางคนอ่านจบ
อาจจะรู้สึกเหมือนถูกต่อย

บางคนอ่านจบ
อาจจะรู้สึกว่าไม่รู้เรื่อง (ฮ่ะๆ)

---

ซึ่งตอนนี้ ก็มีคนไทยเขียนหนังสือภาพเจ๋งๆ ขึ้นมาเยอะ่ขึ้น
เช่นเรื่อง nine lives , หัวไฟกับถั่วงอก
ไม่ก็พวกรวมเรื่อง เขียนกันหลายๆ คน

แต่เรื่องที่ผมชอบที่สุดตอนนี้ คืองานเขียนของ จิิมมี่ เหลียว
เป็นหนังสือภาพที่เต็มไปด้วยความรู้สึก
และก็มีมุมมองของภาพน่าสนใจดี
ลองๆ หามาอ่านดูนะครับ

เมื่อวานนี้เดินเข้าร้านหนังสือ หมดเงินไปสี่ร้อยเลย Y_Y
ฮ่ัะๆ มีเท่าไหร่หมดเท่านั้นอ่ะ ขนาดไม่ค่อยเปนคนอ่านหนังสือ
ก็ไม่รุ้จะซื้อมาเก้บทำไมเยอะแยะ - -''


ปล.พอมาคิดๆ ดูแล้ว ของบนโลกที่ผมซื้อตอนนี้ ก็มีไม่ีกี่อย่าง

1.หนังสือ
2.ของเล่น ทั้งหลายแหล่ - -''


เหอะๆ