13.7.53
วันก่อนกลับบ้านไปเยี่ยมปู่ เยี่ยมย่า

เห็นคุณย่านอนอยู่บนเตียง

ขยับแทบจะไม่ได้แล้ว

แม้แต่ดวงตา จะลืมยังแทบไม่ได้

รู้สึกน้ำตาแทบไหล

ตอนที่ผมพูดกับคุณย่า

คุณย่าก็พยามจะพูดกับผม

แต่เพียงท่านอ้าปากจะพูดด้วย

ท่านก็แทบจะหมดแรง

...


ผมบอกคุณย่าว่า

ย่าครับผมมาเยี่ยมนะครับ

คุณย่าที่ปกตินอนเฉยๆ ก็พยามจะพูดกับผม

ทำเอาผมน้ำตาไหลซะแล้ว

เลยบอกคุณย่าว่า ผมก็สบายดีครับ

ไม่ต้องเป็นห่วง

...


สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้ป่วย

ไม่ใช่ยาชั้นดี

หมอระดับโลก

แต่เป็นกำลังใจจากคนใกล้ตัว

....


เมื่อก่อนตอนผมเด็กๆ 

ผมจะได้เดินทางไปเที่ยวกับปู่ ย่า บ่อยมาก

คุณย่าในความทรงจำของผม

ก็ยังเป็นคุณย่าที่ใจดีเสมอ

...


ที่คุณย่ายังอยู่ทุกวันนี้

ก็เพื่อเป็นกำลังใจให้ลูกหลานและคนรอบข้างแน่เลย

...


ตอนกลับเลยกอดคุณย่า

แล้วบอกว่าคิดถึงคุณย่าครับ

...


เรื่องนี้สอนให้ผมเข้าใจว่า

ควรทำดีกับคนรอบข้างมากๆ นะครับ

เพราะคุณอาจไม่มีโอกาสได้ทำดีกับพวกเขาเหล่านั้นอีกแล้ว

...




0 ความคิดเห็น:

บทความที่ได้รับความนิยม

แวะมาแล้ว

ขับเคลื่อนโดย Blogger.