10.9.53
ต่อจาก บล็อกที่แล้ว

หลังจากที่ไปเยี่ยมไปคุณย่าไม่กี่วัน คุณย่าก็เสีย

ในงานศพของย่า ทำให้ผมมองเห็นความสำคัญของสิ่งต่างๆ

การคงอยุ่ของตัวตน

การสืบทอดเจตนารมย์ของคนรุ่นก่อน

เลือดเนื้อเชื้อไข ของวงศ์ตระกูล

จากรุ่นสู่รุ่น

จากปู่ไปถึงหลาน

จากอดีตถึงอนาคต

ความเปลี่ยนแปลงอันเป็นสัจธรรม

ผมเป็นเลือดเนื้อของปุ่ ของพ่อ

การเคารพตนเอง ก็เหมือนการเคารพคนรุ่นก่อน

การทำดีต่อผู้อื่น ก็เหมือนการทำดีต่อตัวเราเอง

อัตราของคน

จะเพิ่มขึ้นทุกๆ ขณะจิตฤา

ยิ่งเติบโตอยุ่ในสังคม อัตรายิ่งเพิ่ม

ตัวกูของกู ยิ่งพอง

จนไม่เห็นความสำคัญของคนรอบข้าง

ดูแล คนรอบข้างด้วยนะครับ

ไม่มีเขาเหล่านั้น ก็อาจไม่มีเราในวันนี้ก็เป็นได้


---------------

ปล. มั่วมาจบซะงั้น
13.7.53
วันก่อนกลับบ้านไปเยี่ยมปู่ เยี่ยมย่า

เห็นคุณย่านอนอยู่บนเตียง

ขยับแทบจะไม่ได้แล้ว

แม้แต่ดวงตา จะลืมยังแทบไม่ได้

รู้สึกน้ำตาแทบไหล

ตอนที่ผมพูดกับคุณย่า

คุณย่าก็พยามจะพูดกับผม

แต่เพียงท่านอ้าปากจะพูดด้วย

ท่านก็แทบจะหมดแรง

...


ผมบอกคุณย่าว่า

ย่าครับผมมาเยี่ยมนะครับ

คุณย่าที่ปกตินอนเฉยๆ ก็พยามจะพูดกับผม

ทำเอาผมน้ำตาไหลซะแล้ว

เลยบอกคุณย่าว่า ผมก็สบายดีครับ

ไม่ต้องเป็นห่วง

...


สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้ป่วย

ไม่ใช่ยาชั้นดี

หมอระดับโลก

แต่เป็นกำลังใจจากคนใกล้ตัว

....


เมื่อก่อนตอนผมเด็กๆ 

ผมจะได้เดินทางไปเที่ยวกับปู่ ย่า บ่อยมาก

คุณย่าในความทรงจำของผม

ก็ยังเป็นคุณย่าที่ใจดีเสมอ

...


ที่คุณย่ายังอยู่ทุกวันนี้

ก็เพื่อเป็นกำลังใจให้ลูกหลานและคนรอบข้างแน่เลย

...


ตอนกลับเลยกอดคุณย่า

แล้วบอกว่าคิดถึงคุณย่าครับ

...


เรื่องนี้สอนให้ผมเข้าใจว่า

ควรทำดีกับคนรอบข้างมากๆ นะครับ

เพราะคุณอาจไม่มีโอกาสได้ทำดีกับพวกเขาเหล่านั้นอีกแล้ว

...




6.7.53
พอดีว่าจะมาเขี่ยบล็อกต่อ

เลยปรับหน้าตาซะหน่อย
เจ๋งป่ะ
21.2.53
สวัสดี

ไม่ได้มาเขียนนาน


เรื่องราวที่อยากเขียนก็มาก

เรื่องราการผจญภัย (ในห้วงเวลาสองปี) ในมหาวิทยาลัยก็มีแยะ

------------------------------------

ลองทำดู

หลับตา

.

หายใจเข้าลึกๆ

..

กำมือ

...

หงายมือ

....

แบมือ

.....

แล้วลองลืมตาดูมือของตัวเอง


:D

รู้สึกอย่างไรบ้างครับ

บทความที่ได้รับความนิยม

แวะมาแล้ว

ขับเคลื่อนโดย Blogger.